yine geçmiş zamanlarda asılı kaldı hüznüm
kulağımda senli-benli yankılar..
bir yerlerde yağmur mu yağıyor,
yoksa hep böyle ıslak mıydı şarkılar..


II

yalnız kederli cümleler geçiyor dilimizden..
ay,
mayıs,
bir de ben,
ağlamaklıyız..


III

seninle ne zaman buluşacak olsam,
ne zaman yazacak olsam seni
yağmur yağıyor son sürat
ıslanıyoruz sevgili..

IV

az önce indim gözlerinden bu sokak nereye çıkıyor şimdi
göğsümde bir pencere açılmış gibi sesinin dolaştığı iklim
daha yemyeşil dalların adını sulayan ikindi..

bak bu papatyalardan kalmış bu kayısılarda çiçek daha
bu asmalar dolusu üzüm bu tüyü bitmemiş ayva
aşk da dört mevsim meyvesidir her doğan gün
koskoca bir orman büyür durup düşünürsen bir daha..

gitme kal demelerin kaçıncı ekimi bu tekinsiz
bir şiir boyuna yağmur alıyor sözlerimden içeri
şarkılar boyu çiçeğe batmış yüzün bitimsiz
sıralanmış kaç ömür hasretin hüzün biçeri..

seni doğuyor seni büyüyor seni yaşıyor gün
gözlerimdeki yokuş - kırık zamanlar atlası
başkenti ıslak olan bir aşkın ülkesi bu
bütün vakitlere yapışmış bir umudun yaftası..

V

son yaz’ımı da al git eylül aratmaz seni
bu halinle aldanışın uçuk sarısında gezersin..
şiiri nasıl seversin bilmem ama
yağmuru az gelirse
üstüne biraz bulut ekersin.

VI

neresinde kalmıştık bu şiirin
rutubetten oksitlenmesi hızlanmış
bir bahardan mı bahsediyordu kelimeler..
üstünü zımparalayıp yeni bir mevsim üretsek
çok mu çiçek götürürdü aşk
affetmek için bütün kırılmış akşamları..

kıyıya doğru ilerleyen halkalar mı
yoksa bütün halkaları kapsayan
o ilk halka mıydı sesin..

ifadene eklediğin bir takı mıydı yoksa
kuşların bile kıskandığı..

neresinde kalmıştık bu şiirin..
yağmurun yön verdiği
bir kaç sözden mi ibarettik
çok bulutlu şarkılardan mı..

o en yakın topraklar mıydık yoksa
tel örgülerin durmadan ayırdığı..

neresinde kalmıştık bu şiirin
içeriğin neresindeydi aşk.
hüznü bir kafiyeye bağladığımızdan beri
baktığımız her gök karanlık
bastığımız her yer ıslak..

Volkan Aksal