Ayna
sonra alıp başınızı gittiniz
ve şiire dadandık biz aklımız yanana dek... içimizde bileylenen her söz karanlığın üzerini çizen ve geleceğe yön veren bir elmasa dönüşene dek sustuk ve okuduk.. bir ırmağın kalbine dokunup incelen kayalar gibi inceldik.. aşkın alevinde fırınlandıkça matlaşan esneyen ve soğuyup yeniden parlatılmayı bekleyen umut adına sabaha yüzünü veren ışığın hizasına geçtik ve düşledik.. kelimeler bir kaynaktan taşan suya benziyordu şeffaf ve arınmış ne varsa alıp aşka tamamladık onu.. yankılar ilminde aktı zaman çığlar ilminde.. bir ormanın bir kayına verdiği güven ve bir oduncunun verdiği korku ilminde.. anlamın içine dökülen birer ayna olduk sonra sırlar boyunca uzayıp gitti o gümüş kaplı rüya.. şimdi şöyle bir dönüp baksanız bize göreceğiniz kendinizden başkası değildir.. v.aksal |
Üstüm başım
Elim yüzüm hep şiir.