Öyle de yoksun, böyle de...
Şimdi şuracıkta
Bıraksam gündüzü tek başına Sokaklar bilenir Ruhum buhar olur. Gökyüzü benim gözlerim olup Hiç damla değmemiş çatılara saldırır. Kurumuş bir çiçek farkına varır Teşekkür de eder. Sonbahar olup, solundan eserim Saçlarınla sohbetim uzun da sürmez Dost edinirim kurumuş yaprakları. Ve ihanetleri ardımdan ölen. Ağır mı geldi, kalabalık mı dünya Bilmiyorum gökyüzü benimdir. Ve biraz da onların yani kuşların Göğün süsü komşularım. Geceler biraz daha yaşlı şimdi Soluklar biriktirdim bedenime Ben bileyim diye anlam ettim yüzünü Hayalime ve hiç doğmayan güneşe. Çarem de olsa beklemem dönerdim Seni gören uzak bir köşebaşından yardım alıp Oracıkta öderdim borcumu geleceğe Ve gömerdim kalbimi. Dönüp gitmek için Kapardım gözlerimi Dudaklarımı mühürlerdim. Nasılsa Öyle de yoksun, böyle de... Nasılsa Öyle de var efkar, böyle de... Bahattin BERKDİNÇ |