Aklımızda Kalan Bir Düş
bir düş bu sadece
eski bulutlardan aklımızda kalan bir düş yaprakların duyduğu heyecan küçük bir çocuk bakışı gözlerimde zamanların kuyruğuna takılan sevda sözlerinin toy gülümsemeleri sadece o korunaklı gökyüzünün bize sarılması her sırrını paylaşan o kudretli gökyüzünün ağlayan şiirler tadında göz yaşlarımıza karışması kim bilir hangi dileklerle beklediğimiz maviliklerdi karanlık örtülerin uzayan diplerinde masal büyüten renklerin delice savruluşuna bir de korkularımızı eklediğimizde duvarların büyüsüne karışırdı gölgelerimiz neler çektiğimizi anlatamazdık susma istediğini söyle şimdi hiç çıtı çıkmıyor karanlıkların alıngan oluyorlar yıldızlarına dokunduğumda siyah koridorlarda enseme sokulan o ses artık dostumdur bilesiniz kaçıp gitmeyecek benden önce yatağına nefret ediyorum beni azarlamasından kaşlarını çatmasından beyaz bir gülü koparır gibi bağırmasından nefret ediyorum soğuk ellerini öpmekten ölümün nefret ediyorum o eski yankılardan nefret ediyorum üşüyen sessizliklerden hayır daha da uzamıyor mutsuzluğum ilk sevinçleri kavuşuyor sokak lambalarının ilk ışıklarını bana ulaştıracak martıların çığlığı ile süsleniyor dünya unutturuyor deniz kokusu küçük bir çocuk olduğumu. |
Nesi kötü dedim düş olmanın..akılda kalan ya da unutulan.
Küçücük Bir tohumun düşü değil miydi ağaç olmak… şiirin de dediği gibi yaprakların duyduğu heyecan olmasa idi renginde.
Güzel bir süreç diyelim gökyüzüne dönükken yüzümüze yansıyanların hissettirdiği âna.acıya.
Toprağa düşürdüğümüz her gün dirilişimize bir damla olsun varsın..
~ Gûnagûn açar belki umut.