Öğrendim
Bilmezdim ayrılığın bu denli zor yanını
Yüreğim bu illeti tattığında öğrendim Meğerse vedalaşmak yakıyormuş canını Kapıdan ilk adımı attığında öğrendim Bir gülün bülbül için sararıp solduğunu Buğdayın hürmetine başağın dolduğunu Yaşamanın sevgiden ibaret olduğunu Beni sensiz bırakıp gittiğinde öğrendim İnsan neden boş verir nasıl candan geçermiş Bile bile kendine niye kefen biçermiş Ve her akşam içenler niçin böyle içermiş İçimdeki son umut bittiğinde öğrendim Talan olmuş bir ömrü seyredince yüceden Dev gibi hayallerin farkı yokmuş cüceden Çocuklar niye böyle ürperirmiş geceden Yalnızlık yatağıma yattığında öğrendim Giden zalim olsa da kalan onu anarmış Ateş düşmeye görsün düştüğü yer yanarmış Taştan yürekler bile bir gün olur kanarmış Yokluğun diken gibi battığında öğrendim Dert bilmeyen şu gönlüm şimdi kahıra tabi Mutluluk dediğin şey uçurum en dibi Erkeklerde ağlarmış hemde çocuklar gibi Hasretin buram buram tüttüğünde öğrendim Bana koymaz sanırdım bu boş kalan odalar Keşkeler büyüdükçe artıyormuş gadalar Nasıl olur intihar doğururmuş vedalar Aşkımı bir pul gibi sattığında öğrendim Mutlu Aydurmuş |