Yakmadan Önce
Ne keder bilirdim ne gam bilirdim
Sen beni sevdanla yakmadan önce Her gün evden işe gider gelirdim Yollar sana doğru çıkmadan önce Aşkın kementini atıp boynuma Vuslat deyip hasret koydun koynuma Ruhum dar değildi sefil eğnime Gözünü canıma dikmeden önce Yaşayıp giderken kendi halimde Ne bir eyvah vardı ne ah dilimde Her akşam bir şişe yoktu elimde Kalbimi elinle sökmeden önce Arzular büyütür, hayal kurardım Gördüğüm her düşü hayra yorardım Ben de bir zamanlar işe yarardım Sen benim belimi bükmeden önce Baksam da dünyaya beton kafesten Memnundum aldığım her bir nefesten İllallah etmezdim böyle herkesten Umut duvarlarım çökmeden önce Huzur bir döşekti hülyalar yorgan Ümitle çarpardı kalp denen organ Takmazdım boynuma yağlı bir urgan Aklıma ölümü sokmadan önce Nasıl anlatayım ben daha nasıl Sende hala cümbüş bende son fasıl Evvelce mutluydum ben de velhasıl Sen benim dünyamı yıkmadan önce |