Ömrümün yolcusunu gelmeyecek sanırken,
Umutla umutsuzluk birbiriyle yarıştı.
Cismini bilmesemde, yüreğimle tanırken,
Tahammülsüz bekleyiş, sabrım ile yarıştı.

Tarih tevafuk etti, geldi gönül çarşıma,
Depremleri yaşadım o çıkınca karşıma,
Her yanımı kapladı, mekân kurdu arşıma,
Vücudumun kimyası, kimyasına karıştı.

Önce biraz tereddüt, arkasından şaşkınlık,
Her şey yolunca gitti, gerekmedi taşkınlık,
Dediki bana o “Gönlüm senin aşkınlık”
İçimdeki tezatlar, birbiriyle barıştı.

Dem bu demdir dem bu dem, gitti zaman mefhumu,
Beni benden aldı yâr, oldum onun meftunu,
Bir sevdaya çattım ki, kıskandırır mecnunu,
Her duyduğum efsane, hakikatle sarştı.

Her varımdan müflistim, kapanmıştı pazarım,
Fani olan her şeye kalmamıştı nazarım,
Yaşayan bir ölüydüm, bedenimdi mezarım,
Aşk güneşi doğunca, duran kalbim çalıştı.

Olup biten ne varsa almıyor insan aklı,
Gerçekler bir olsada, herkes zannınca haklı,
Sırrımızı bilen yok, ne varsa bizde saklı,
Zarfımızın pulları, aşk mührüyle yapıştı.

“Men arafe nefse HU, Fakat arefe Rabbe”
Allah’a Allahlıktır, bize kulluktur rütbe,
İlahi mabedimdir, Beyt-i Celili kubbe,
Yaralının sızısı, yâr göğsünde yatıştı.

11.10.2013...Mustafa Yaralı