Harfler sözcüklere, sözcükler kelimelere dönüşüyor..sen biraz bana..birazda mevsime benziyorsun ki seninleyken zamanlar..aklını yitirmiş bir serçe telaşıyla/ yüreğiyle akıp gidiyor..kalakalıyorum..kanıyorum..inanıyorum..bekliyorum..
biliyor/um...




(...)

Bakmakla görmek arasındaki o keskin çizgide,
tümsek aynanın yansımasında görüp seni
bendeki seni.
bir dem nefes almak adına
bırakıp kendimi,

sana gidiyordum...

ilk göz temasında,
denizin bulaşırken tenime
tuzun ciğerime
yüreğimin köpüklü dalgalarına
çarpmış olması da bundandı hani...

bil ki sevgide yüreğimin payı,
dudaklarındaki kuruluğun kadardı
bundandı sol yanımın çoraklığı...

ve kırmızıdaki yankının sesi
tutkunun nefesi bulanıktı duydun mu?

denizine yakınım
çıplak ayaklarımla kıyılarındayım
ıslağından önce bulaştır sözlerini tenime ki
varlığını hissettiğim anlarda
bil ki sevgili;
yüreğimdeki bilinmezliğin karanlığına
bir daha geri dönmedi hiçbir Ak...

muallak anlarda
geniş zamanlarda
cevapsız sorgularda bilinmeze kurulu
bir saatli bomba gibiyim ki
anlar içinde olabilecek bir şeyi
sıkıca tuttuğumda dağılabilecek bir şeyi
bana itaf sözleri
giderken sırtımda bıraktığın diş izlerini
görmemek adına kapattım ışığı haberin olsun...

karanlığındayım...

el yordamıyla ilerliyorum zamana ki
oysa kapılar vardı biliyorsun
masumiyetin beyazına kesik
asla kapanmayan kapılar vardı
masallara konu olan
yasaklanmış bütün duyguları
tenimize/
ensemize/
benliğimize fısıldayan kapılar ki
tabansız adımlarımla vardım duvara
ilk ten teması gibi avuç içlerimle buluşan duvar/soğuk
sentetik bir temasın dokularımdan içeri girerek
tüm hücrelerimi öldürmesine
seyirci kalıyordu düş/lerim...

aniden döndüm
irkildim tenime dokunmuşçasına sesin
çöktüm duvar dibine
ilk işareti koyar gibi bedenimle
“nokta”
sonu yaşanmamıştı daha lakin
“nokta” da ısrar ettim...

cenin şeklini alırken ben
gözlerin düştü yüreğime
ışığına hasret anlarda,
göz bebeklerine değen

“mum” vardı aydınlığında
“koku” yanığında
“is” dudağında
“kanyak” vardı titrediğim yerde
tüm bedenimi ısıtan ki
terin kaçıyordu genzime,
hızlanan sağanağında zamAnın
damağımda asılı kalan senli düşleri ıslatmak adına
şemsiyeni aç/ma
saçlarından aktığını hissetmeliyim
parmak uçlarına düşerken her bir damlanın...

ve sevgili; söz/leri duyuyorum
ve yalnızca verilmiş söz/leri ki
sıkıca tuttum sesinin her bir telinden.
elimden kaçıp umarsızca,
yankında asılı bırakma beni...





(...)