Ev Hali-Ayyüce’ye Güneş kızıllarken akşamı baş köşede şanslı kedim aklımda sözcük sürüleri gidiyor geliyor gidiyor gelmiyor yağda tuz cızırtısı Onca sevdiğim mutfaktayken saçları çayır çimen kokulum sert tınılı bir sesle bağırıyor dünyam dediği odasından -anne acıktım! Öncesi sessizlik olan bu evde sürerken gözlerim anıların izini şiiri boş ver diyor içimdeki asi Umut aşçısı anneyim dudaklarım kıpır kıpır ara öğünlerin ritmiyle ziyafet veriyorum evrene Gün bitişi iyi geceler beni savuran tümceler günaydın elimi tut ey şiir gün yeni başlayacak… Demet Duyuler Doğan |