esmeyecekse saçlarında gönderdiğim rüzgar
yağmur kesiği nefeste uygunsuz sevişme buğusu
karışmışsa terine pis kokulu şehir
rengi değişmişse gözlerinin
ah rüzgara kefen biçenim
işte o zaman
bilki sana yakın bir yerdeyim


kemancının telinde kıçı kırık bir şarkı
dilimde kapanmayan kalem izi
seni soruyorum
karanlık kaçkını ışıklara Hazal


kızıla çalan hayallerle geliyorsun uykularıma
kirlenecek diye silemiyorum yüreğimden
çiçeklerin renginde adın
seni beklerken balkonumda
yağmurlar kusuyor sol yanım
dualarım toz bulut dökülüyor toprağa
titretiyor karanlık imge üşümeleri
sürgüne ömürlük dileniyor bakışlarında gözlerim
artık uyumayı unuttum Hazal
azrail bekliyor kapımda
içim yorgun
uzun tutuğum ahlarımı sızılı
kırmızı rujlu kadınların satılık cümleleri tutunuyor ellerime
hiç sana benzemiyor dudaklarında kırılan tümceler

bilki Hazal terledikçe bedenim sana dayanıyor ateşim
kirli geceler düşüyor şehrin suskun ağzına
kirli sözcükler pazarlık ediyor aşkıma
köpük köpük seni taşırıyor kaldırımlar
şiirler doğuruyor gece gözlü kadınlar
bir türlü hasretim dinmiyor Hazal
bir türlü dinmiyor hasretim sana

Hazal kulak ver yalnızlığıma
soldur gözlerimdeki gözyaşlarını
b/aşka dolanıyor adın dilime
seninle sesleniyorum seni bulamadığım sevgiliye
dokunuyor Hazal sana emanet ettiğim yüreğim
havalanıyor gözümdeki kuşlar
savruluyor sözcükler
ateş savuruyorum adına
üşüyorum Hazal seni arıyorum b/aşka k/oyunlarda
kimse sen gibi dokunmuyor sensizliğime
bir bilsen yüzsüzce silmek isterler içimde koşan ayak izlerin
fişlenmiş bakışların göz ucunda ağlayış
yine kan kusturduk gecenin nakışlı dağlarına
buz tutuyor yüreğin göğe çakılı gözlerin
canı çekiliyor ellerimin
yine bağı çözüldü dizlerimin
bilki Hazal
ben seni sensiz yaşamaya alışamadım