Aklıma Esaret HayatlarSesim asırlık kör kuyularda kayıp Gözlerim arşınlamış ebedimi İçime çektiğim soluk, Damarımdan akan kan değil bana can veren Düpedüz deliliğimden besleniyor bedenim İçimde çığ olup şehrime taşınmış Binlerce öyküden Yeryüzüne taşan Eski, Daha eski, Benden eski Çoğul ömürlük bir hafıza bombardımanındayım... Sustu Tanrı O kaybolunca Ardıma bakmadan terk ettim karaladıklarımı Bir ışık huzmesi vardı günebakan O da yalancıydı Kirliyken bedenler düş bahçesinde gezmek yasaklıydı Yasakların çiğnenmesindeki tatlılığını Pasaklı eller algılayamadı Zira ellerin aklı bedende vuku bulmaktaydı Kalemimle vuruyorum yine ak sayfaları Ne katil, Ne maktul var Gözlerim Bir başkasının yüzünden bana bakıyorlar Aklıma esaret hayatlar Terk edin hadi cinayet mahallini Bu tek perdelik resital… Canan Korkmaz / İZMİR |