ahh şimdi genç olmak vardı
genç ve sarışın olmak...
yârin kendisi bilmez
bir zamanlar bende
hepsi de vardı.

şimdi sırf seven bir yürek
elimde bir...
işte sırf o kaldı.

ben de salardım saçlarımı
sırtımdan aşağı bir güneş seli gibi
gözlerimdeki fer. dilimdeki cesaret
sanırdınız ki;
Tanrı’nın eli gibi...

şimdi sırf acı çeken bir can
elimde bir...
işte sırf o kaldı.

ben de çıkardım dağa
güneşe tırmanırdım
ormanlar kadar yeşil
ağaçlar kadar diktim
sonra...
sonra hiç anlamadım;
zamanı dikivermişim ömrüme
ömrümü zamana iliklemişim
iliklerimi iki tane düğmeye...

ahh şimdi çocuk...
bir kız çocuğu olmak vardı
düğmeleri hiç tanımamış olmak
ve ilikleri bilmemiş...
yârin aklına
işte tam da böyle bir gece
sarışın bir şekilde
karışmış olmak vardı...

ki yâr uyumuş
annesi öyle dedi
dedi ki kızım...

boş ver üzülme...

ahh şimdi toprak olmak vardı
toprak ve orada bitmiş gül...
gül be kaderim durma hadi gül!
gül bile verememiş toprağa
şunun şurasında ne kaldı?



JD