terziahh şimdi genç olmak vardı genç ve sarışın olmak... yârin kendisi bilmez bir zamanlar bende hepsi de vardı. şimdi sırf seven bir yürek elimde bir... işte sırf o kaldı. ben de salardım saçlarımı sırtımdan aşağı bir güneş seli gibi gözlerimdeki fer. dilimdeki cesaret sanırdınız ki; Tanrı’nın eli gibi... şimdi sırf acı çeken bir can elimde bir... işte sırf o kaldı. ben de çıkardım dağa güneşe tırmanırdım ormanlar kadar yeşil ağaçlar kadar diktim sonra... sonra hiç anlamadım; zamanı dikivermişim ömrüme ömrümü zamana iliklemişim iliklerimi iki tane düğmeye... ahh şimdi çocuk... bir kız çocuğu olmak vardı düğmeleri hiç tanımamış olmak ve ilikleri bilmemiş... yârin aklına işte tam da böyle bir gece sarışın bir şekilde karışmış olmak vardı... ki yâr uyumuş annesi öyle dedi dedi ki kızım... boş ver üzülme... ahh şimdi toprak olmak vardı toprak ve orada bitmiş gül... gül be kaderim durma hadi gül! gül bile verememiş toprağa şunun şurasında ne kaldı? JD |
sevgiler,