Pazen Gecelik
Odalar var kapıları kilitli
Işıl ışıl şehirlerde Karanlığı türeten Sokulmuş ağaçların köklerine yalnızlık Korkmakta Naylon saçlı kadınlar İrin emdiriyorlar masumlara Baldıran zehri içiyor bazı adamlar İki pamuk arasında fasülye yetiştirmek Tuzluktan zerre olup dökülmek Susmak en çok ta Uzaktan bir yankı Kadife bir tını Gri renkli kumaştan Yün eğirenlere kadar Hepsini kuşatmakta Parmaklarıyla para sayıyorlar Kuruş kuruş hesaplıyorlar Çözülüyor düğmeleri Tek tek açığa çıkıyorlar Bölük pörçük hecelense de O hala aynı Meçhul biraz Biraz da bilindik Elma yarısı Baktığı gökten Düşemeyecek ne yazık Bunu bilmeden Giyinip pazen geceliğini Her gün yeniden yeşerecek... |
Bunun kendi uydurmacası olduğunu bile bile hem de; inanır gider işte...
Ne kadar insani bir şeydir bu; yani insansanız eğer vardır mutlaka bir masalınız, ya da olmuştur...
Elmanın yarısı mı? Kimin umrunda ki...
Çok beğendim ben!
Çok da yazabilirdim daha; ama bıktırmayalım bu güzel,bu naif şiiri...
Saygımla Şair...
savaşçı tarafından 10/21/2013 12:18:27 AM zamanında düzenlenmiştir.