YİNE HÜZÜN VARDI
Yine hüzün vardı gönül bahçende
Çiçekler titreşti, dal uçlarında Ellerin, dillerin, her dem dua da Hasret, hüzün dolu, avuçlarında Yanın olmalıydı hep son durağım Oysa ki sevdadan ne çok ırağım Bitkin ve yorgun, şu, deli yüreğim Esrik bir sevdanın verkaçlarında Sevdaya çıkan o, tüm yokuşların Tâkatı tükenip, diz çöküşlerin Beni şeyda eden, o bakışların Sinemi delmenin vurkaçlarında Uzak olmaz iki gönlün arası Duyulur sevenin haklı nârası Belli ki yürekte, sevda yarası Beyazlar kar olmuş bak saçlarında Gülen göze bakıp ediyor tamah Teselli olmuyor ne güneş ne mah Aşkın mabedinde istiyor semah Sevdalı yüreğin miraçlarında Kaderim neden se huzur örmüyor Feleğin gözü kör bizi görmüyor Diktiğimiz sevda filiz vermiyor Bu aşk tarlasının kıraçlarında Yalnızlık kol gezer akşam olunca Gözlerim kurumaz yaşın salınca Lüzumsuz tercihe mecbur kalınca Kaybeden ben oldum,hep seçlerinde Sadık Dağdeviren Aşık LÜZUMSUZ ESRİK: Değişken, değişen |