Acının Ağlarında Mor ElemlerYorgun bir ırmak gibi yüzüyorum kendi içimde Amonyak ve sidik kokulu sularda bitkin kulaçlar Anıları asıyor insanlar güneşin yanık rahmine Kör bir adam nara atıyor bomboş sokaklarda Korkunun kitaplığında şövalye ruhlu insanlar! Evrim teorileri var dudakta, hangi suç nedensiz! Dönen olmadı seferinden, dağlar olmadı deniz Eksik cümleler damakta, hazzın duası niteliksiz İnançsız masalmış hayat, ömür bitiyor nefessiz Asi yeminsin ruhta, sızmışsın bedenime sessiz! Sevinç mahcup bir eylem, duygularımız alabora Her yankı er geç sesine döner, sevişirler uluorta Eski pusulayla geçilmez denizler, ömürler yafta Hangi harita gösterir aşkı, bir gün duracak dünya Bir sessizlik sahnesi hayat, gidebilsem çok uzaklara! Sürahide acıyor su, kuyular söküldü, gökler bile delindi Aydınlığın sırrını aramakta insan, damla özünü kaybetti Çürüdü güllerimiz toprakta, anılar tüm anlamlarını yitirdi Hangi gemi getirdi hüzünleri, hamallara yükledik ezgileri Acının ağlarında mor elemler, unuttuk ah aşka dair sezgileri! Selahattin Yetgin |
Korkunun kitaplığında şövalye ruhlu insanlar!
Kalem almış başını gitmiş
tekmeler gibiydi önündeki, şövalye ruhlu insanları.
sitemkardı ama güzeldi.
tebriklerimle Şair.