Bahtıma Ağır Geldi Soyum‘’’Çoğalır insan birbirine sarıldıkça, usanç irinli ekmek içi gibi sardıkça benliğini. Gülün kokusu öper yalnızlığın gecelerini, sevinç pusatsız bir cenkte asar ansızın o ipekten ceketini’’’.. -------- Kimseden sorulmasın, mesnetsizlerden ‘aman’ dilendiğim Çok uzaklara bakmaktan eskiyen gözlerimdeki izdüşümlerini Aynı bakışların sırtında kanayan derin ağlamaklı gülüşlerimi Ve keyfe keder duruşmalarında nice acılara yutkunduğumu Bir düşümün kırık kanadında gül yetiştirdim, nurlu bir kuyuda İçimde dönüp durdu aşk, kimi üşüdü bedenim, kimi sürüldüm Köprüler kurdum sevgiye, sırtımda anamın dokuduğu kepenek Bahtıma ağır geldi soyum, seni sevdikçe hayallerime tutundum Kimi bir sokak çocuğuydum, okşadı gecelerce aşk kirli saçımı Herkes bilmezdi bayramlarımı, kara gecelerde urbalara sarıldım Yüreğimde melankolik bir seviydi varlığın, zindanlara da tıkıldım Hayata dair umutların hanında ben, ahir zamanda unutuldum Selahattin YETGİN |
Beğenerek okudum…
Şiirin güzelliğine alkış tutuyorum...
Şiirin sesi hiç susmasın...
............................................. Saygı ve selamlar..