Düşününce
Gökler nehir taşır, yeryüzü ateş
Onlar hiç halinden etmez şikayet Çifter çifter her şey, birbirine eş Aydınlık, karanlık eder rekabet Ummanda balina, yerde karınca Beslenip dururlar, hep kararınca Bir tek insan doymaz benlik sarınca Nefse köleliği bilir meziyet Ölüme mahkumdur yaşayan canlı Olsa da dünyada şöhretli, şanlı Sade canlılar mı? Dünya da sonlu Zamanı gelince kopar kıyamet Ağacı saklayan, minik çekirdek Zar kanatlarıyla uçar kelebek İnsanlar, ağaçlar, çiçekler renk renk Siyah, beyaz bakmak kula eziyet Kalemin dili yok, duyulur sesi Yazmış alınacak her bir nefesi Kafesin içinde, can’ın kafesi Bazen ömür diler, bazen hürriyet Emine Yılmaz Dereci |
Evet,sadece ademoğlu huzursuzluk vaya tam tersi huzur yaratabiliyor koca alemde!
Ama konup göçücü olduğumuzu anlayınca biraz durulmak lazım.Dünyayı cennete de cehemneme de
sadece insan çeviriyor.
Teşekkür ederim saygılar.