Vay!
Gelinen noktayı yazamaz kalem
İnsanlar paraya köle olmuş vay! Yüreklerin zehri haset, hırs, elem Nice koç yiğitler gamla solmuş vay! Koyun sürüsüne kurt, çoban durmuş Avcı avlanırken kendini vurmuş Acı poyraz esip gülü savurmuş Bülbül dikeninde susup kalmış vay! Yenip, içilirken huzurla nimet Birlik bozulunca kopmuş kıyamet Aç gözlü batıya verdikçe kıymet Özümüzü bile bizden çalmış vay! Fare kral olmuş aslan soytarı Çiçeklerden zehir taşıyor arı Mevsimlerin bile kaçmış ayarı Temmuzda sokaklar karla dolmuş vay! Sevgide parayla sanma bedava Serveti olanlar atıyor hava Gönüller mahkeme, görülür dava Şeytan sürüsünün yüzü gülmüş vay! Kimin umurunda kararan güneş Nasıl olsa ayaz, karanlık beleş Benlik tavan yapmış, ateşlere eş Menfaat dünyası sevgi ölmüş vay! Emine Yılmaz Dereci |
Bir döneme tanıklık eden hoş bir şiir.