çok beyaz biraz deli
gün köpüğüyle yalıyor dün
kendi yağmurlarından şaşkın
kent sahillerinin kirini

_ne zaman sağıldı yeşilim ferim
dağ gölü değil miydi gözlerim benim

hercai bakışlarıyla delişmen oğlanlar
elverti tohumları serpiyor yollarıma
eteklerini toplayıp dalıyorlar kuşkum üstüne
saçları yıkaçık model
her kadın çingenem yine

_ateşten korktuğu yok ayakları çıplak
çağ yangınlarına yürüyor ninem
sağ omzuma tutunarak

gülüşlerin gök gürültüsü a çocuk
nergizler göz kırpar güneşe gör yarın
kıpraşır fayları isli kar yığını sokakların
beyhude değildir çınlaması kulaklarımın
duyarlar bak duyarsın
son hamlesi kaldı öpüşmeyi çözmeye
buzdan dudaklarımın

hâlâ sevmek için sanıyor güzel annem
oysa sövmek içindir biraz da putları
günahkâr insan kalabalıklarının
çiçeğe durur muydu yoksa kanı
akla pusu dar ağaçlarının

_ çaydanlık kireç tutmuyor diye mi bilmem
eski tadı yok kaçak çayımın