cehennemin ateşinde söndürdüm
ruhumun közlenmiş yangınlarını 
hangi kapı aralığından baksam
karanlık dumanlar çıkıyor
dilimin kesilmiş yanında kan yok 
evimi ocağımı yaktınız 
çukurları kapattınız, çocuk cesetlerini gömerek 
kervan kervan yol ettiniz
rojava’ da 
mısır’ da 
arakan’ da 
yönüm sizlerde kayıp 
girdabına alsa da azrail 
uçurumlar kızıl yanmakta 
avazlarda bir hoşça kal çığlığı yok
selamsız karşılamakta kara yüzler
doğuda mahşer erken oldu
yüreğim sonbaharın narına vurgun 
çocukları özledim 
yanık gözleriyle
ciğerime ateş düştü 
olmadı yine yakıp yıktınız
sübyan yanlarınızı kefensiz bırakarak 
cehennemin kuytularına gidin 
iman bilmez sefiller 
zulamdaki tüm sırları yaktım 
sevgili son mektubunu yazmadan 
söz konuşmayacağım
yine sessizliğe gömüldü tüm acılarım 
bir yanım hep doğuya akmakta
kaçak çay demler sözlerim
mecnunum sizin yanınızda
kalbim kırık 
uzun oldu bu sessizliğin manifestosu 
artık kalem kağıda vurdum sinemin acılarını
keke yol beklemekte
açık dağların yanmış çalılıklarında...



Sermin Çınar/İzmir