Çocuk gibi...
(Seveceksende bi gün
Tutkuyla sevme kimseyi demişti öğretmenim). Çocuk ruhlu Asi ve Hoyrattım. Dünyadaki diğer insanları sevmek gibi aynı değildi seni sevmek... Annemi Babamı sever gibi değildi işte Nasıl desem ki Az’ı çoğu olmaz ama çocuk gibi sevdim seni. Büyüdüğümü, sen gidince anladım. O kadar hesapsız sevdim ki Ellerini düşünmek bile nefesimi kesiyorken Haritasız yollarda nasılda kayboldum Kılavuzu yitikti zaten geçmişimin Ateşsiz dumansız nasılda yaktın beni? Uykudan uyandım Sana ayarlanmış yine kalbim Şiir gibi Ekmek gibi Su gibi özledim Ve sen kanadıkça hücrelerim Yanağımı yakan gözyaşlarıma inat Bir sen daha istedim. Sen gidince; Acılarım hükmünü yitirsin diye Üşüyen hayallerimi güneşe serdim Sıskalaşmadı aşağılık sancılar Ruhumu imlası bozuk figanlar beledi Bütün doğrularım yanlışa sürüklendi. Sevme demişti öğretmenim Çocuktum işte dinlemedim... Yüreği Sürgün // Kevser Baysal Köln, 13 Ağustos 2013 |