Yol kenarına savrulmuş ölü güvercinin kanatlarını onaracak yaşta değildim
Ki
Seni nasıl kurtaraydım Ş E N A Y

Soruyorum kendime
Tutsaydım kolundan kanadından
Ölü güvercin kanadını öper gibi
Umut kalırmıydı yaşamana?

Düşünüyorumda ağlıyorum halâ.

Utancımdan,
Yüzüm güneş kızıllığında
Aklımın penceresinde yağmur lekeleri.

Sorularla beyin hücrelerimi ıskaladım
Aklıma masumluğun düştü Ş E N A Y.

Bugün pimi çekilmiş bomba/lar gibiyim
Suçsuz ellerde patlayabilirim.

Ve bilmesem cürmünü
Üstelik becerebilsem senin gibi
’Küfrün dibine’ kasıt ne ise,
Fütursuzca sövebilirmiydim?
Hani birde dönse dilim,
El verse edebim
Şöyle ağız dolusu saysam gelmişine geçmişine

Seni bizden alanların,

Aynaya, gururla bakabilirmiydim!

Mahallemizin badem gözlü kızı Ş E N A Y

Biliyormusun,

Kötü insanları senden sonra öğrendim
Vicdan taşımayanların nasıl uyuyup uyanışlarını.

Senden sonra Ş E N A Y
Evvelki gün
Babamın prensesiydim
Dün kusursuz evlat
Bugün çirkinliği hedef alan hain bir cellat.

Şimdi kimsesiz!

Serzenişim korkulu
Üzerimde yayan yürüme hayat
İçim dışım unutulmuş mayın tarlası
Tuzum toprak kadar kuru
Ruhuma faydasız şifa suyu.

Rahat

U
Y
U

Ş E N A Y

Sayısı belirsiz insan idam oldu kalbimde
İhbar mektubum ALLAH’ın indinde
Zihnimde kurduğum ölüm sehbasında
Barındırdığım katilleri astım teker teker
Yüzleri çirkin adamlar AŞK ile can çekiştiler.



Köln, 1 Ağustos 2013
Yüreği Sürgün // Kevser Baysal