Yemin etsem bin kere, şahit tutsam taşları,
Taşa inanıyorsun, bana inanmıyorsun.
“Allah’a daha yakın” sanıp gökte kuşları,
Kuşa inanıyorsun, bana inanmıyorsun.

Sanki hiç mi yalanın, bulunmuyor sözünde?
Pembelere bürünür bazen kendi özünde.
Süzülüyor damlalar, eğleşmiyor gözünde,
Yaşa inanıyorsun, bana inanmıyorsun.

Gözlerim kör olsun da göremeyeyim seni!
İnanır mısın bana, etsem türlü yemini?
Çıkarmışlar göklere ters çevirip zemini
Hâşâ, inanıyorsun, bana inanmıyorsun.

Yalan benim semtime uğramadı dünyada.
Özüm neyse sözüm o, sanmayasın "riyada"
Ne gerçekte aldattım ne kandırdım rüyada,
Düşe inanıyorsun, bana inanmıyorsun.

Yazlara mı çevirsem tükenmeyen kışını?
Sükûta delaletmiş, eğme kaldır başını!
Geri getirmez yıllar,istesen de yaşını,
Yaşa inanıyorsun, bana inanmıyorsun.