Nokta Kadar Yerde Saklı AçlığımSaatler Ramak kalıyor bazen her şey Öylece kalmaya Yarım Eksik… Oysa güneşi en çok isteyen benim Anamı da… Yoksa nasıl ısınacak! Sonbahar vurmuşken ömre İçimde titreyip duran O minicik serçe… Korkunun ecele faydası yok, biliyorum Ama korkuyorum da çoğalacak diye Onca insana rağmen Onca kâbusum Cinnet orkestrası eşliğinde Ve sessiz çığlıklarımın… Onca insan diyorum, onca insan! Ölmek nedir bilmiyor Güneşsizlikten Anasızlıktan… Bilmiyor da serencamlığın Nasıl bir kıyamet olduğunu Yürüdüğünü içimde Sesli sesli… İtirazım yok! Elbette biliyorum Acılar gibi Cinnetin de bana yakıştığını Ama birazcık nefes alsam Solusam doyasıya Gökkuşağının her rengini Kötü mü olur? Bir şey değil de Korkutuyor beni Kalacak diye her şey Yarım Eksik Ve koskoca bir hasretle… Korkuyorsam Sebebi var! Hiçbir cinnet sebepsiz değilken Ve sebepliyken tüm incinmişliklerim Yürek ağrım, yaralarım İkiyüzlülere Çıkarcılara Yalancılara Sırtımdan vuranlara karşı İçimdeki gurbeti Sılaya çevirecek Küçük de olsa Bir umudum var Aha şuramda! Daha soğumamış Nokta kadar yerde Derinde… Dahası, özlemim var Buğulu Sancılı İniltili Say say bitmeyen Dünyaca özlem Gözlerime çökmüş, gitmeyen! Şimdi, sabah olsa Olsa da çekip gitse! Kapımı yoklayıp duran O davetsiz misafir Uğuldayan gece… Bir de Yârim gelse Olsa da gelse! Ve kapansa perde Muhteşem bir sonla… S.Ün – 11.08.2013 |