ellerin ağır bir azap ve uzunca kaldırım sana bakışım
ikisinin arasında bir denge gibi ağzımı yoracak oluyorum
kandırılıyorum harflerle
ardı arkası bir heyecan ki sorma neredeyim

evet hissediyorum yaşamayı
döndürünce başımı dans eden bulutlar
gece kayan yıldızlar veya bir derinlik sancısı
ürperince içimde
ilk aklıma gelen olmayışın oluyor
ama yine de bilmem neden bilmem
bir umuttur alır başını gider senden yana
sıcak dağlar yeşil yapraklar ve gündüzler adına
konar dudaklarıma ılık bir sevda

her şeyi karıştırıp yeniden deniyorum seni bulmayı
saçlarını sarkıtan sevinç olunca
bir başka kuşkulanıyorum kendimden
seni seven o muyum veya bilmem ki ne söylesem
karıncalanıyor dilim aniden

anlatabiliyor muyum seninle konuşurken
adını çalan imgelerime sıkıştırıp gelip geçeni
seninle alakalı bir şarkıymış gibi söylüyorum ya
bir abartıymış gibi utanıyorum kendimden
samimiyet duvarıma çarpıp düşüyor gölgeler

ama yine de bunları söyleyebilmem için daha derin
ne var ki beni yakan sana bulaşmış olmasın
hani bazen dans edersin ya ayakların dolaşır
olup biteni anlatmak karma karışık bir şey

bu kadarım
bu kadar dönüyor dilim
azıcık sana yaklaşacak olsam aram açılıyor kendimle
ne bahar ne de bir çiçek güler yüzüme
ağustos bayram telaşına kapılmış gidiyor
bir duysan yeller alır beni
sensiz bir ben kalır
senden kalan içime.