Tiyatro ve Üstat
Eski gibidir bazen hayat.
Gelecek geçtikten sonra eskir yaşanmış her anlar, Belki bir fotoğraf karesine hapsolur anılar, Bazen de gönlünün baş köşesine sultan. Saat geldi mi perdeler açılır! Saat geldi mi perdeler kapanır! Gözler görür veya görmez, Zihin ise hiç unutmaz yaşananı. Hayatta unutmaz eline aldığı her insanı. Tarih yazar bir kıyıya o insanın adını, Hem de en önemli silinmesi zor bir yere, Başka insanların tam kalbine yazar sevgiyle. Sahneler dillenir de duyamaz çoğu insan. Duyabilmek için aşk gerekir. Tozundan yutarak doğan aşkın gerekir. Beni de aşık et kendine! Bana da insanları anlayabilmeyi öğret! Beni de insanlara sevdir öyle çok! Sen tiyatrosun o da bir üstat, Ben de hayranım sonsuza dek ikinize! Saygı ve sevgiyle… |