"Ay gidiyor. Sen gidiyor. Katran karasına bulanmış bir çiçek gibi ruhum.
Adam gidiyor. Kadın gidiyor. Yere bakmadan yürüyen insanlar, üstümden çiğneyip geçiyor. Ezip geçmelerinden değil canımın acısı. Bu gece ay gidiyor. Yakamoz gidiyor. Işığım gidiyor. Ağlasam da çare yok. Sen gidiyorsun. Sonbaharda kuruyup, yere düşmüş bir yaprak kadar işe yaramaz, faydasız bir şeyim artık. Rüzgarın oyuncağı olmuşum,
sağa sola savrulurum. Hiç bir yağmur damlası yeşertmez beni, bir damla su bile can katamaz canıma. Yaşamayan bilmez yaşarken ölmeyi. En kolayı bedenen ölmekti aslında." Özlem ERYILMAZ