orospu kaldırımlar
adımım hangisinde kalsa
hıçkırıklı gülüşlere gebe

satılık gölgelerin mum ışığında
adı lanetli adaletin
çınar dallarında asılı bacaklar
silkelesem kulaklarımı
binbir gece çığlığı sakinleri uyanır

sen kadınsındır da
ben insan olamadım

Yaradan piç gözleri bağışlar mı bilinmez

masallarından koparılmış meleklere
el-alem’ler bekçilik etmeye meraklı
aynalar parçalanmadıkça
maviler bırakmaz yerini mora


kan oturmuş alınyazınıza
bir deri bir kemik kalırcasına
ufalan ufalan
bu görünenleri
bir de görünemeyenleri var ki
sormayınız
toprağa dönsen ete çarparsın
ete dönsen cehenneme


aklı kalbine tezat binlerce virüsün içinde eriyor
orospuların gözbebekleri
ruhum sarsılıyor tebessümleriniz de
siz öldüğünüze inandıkça
cadı kazanından dağılırdı
karanfil kokunuz


fersah fersah uzağız
kalınız orda
huylu huyundan vazgeçmedikçe
سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ

Selâmun alâ nûhın fîl âlemîn(âlemîne).
söyleyiniz
ve sakınınız
yılanla akrebin zehrinden



kaldırımlara düşen siz değilsiniz
üstünüzden geçip giden insanlığımız...










*selâmun : selâm, selâm olsun
alâ nûhın : Nuh’a
fî el âlemîne : âlemler içinde*