çalınmış maviliklerşimdi bir pencere aç gözlerinde tüm mevsimleri davet et sonra kışı sarıp sarmala sıkıca ve kapat yüreğini o en derin soğuğa ona rastlamak için giyinmiş gibiyim bugün belki sözcükleri susturup bu sefer ona gitmemeyi öğretebilirim yıllar geçtikçe çarpıştığım dünlerin enkazı altında dudaklarımın arasına sıkışıp kalan bir türlü seni sevdiğini söyleyemeyen dilimle başbaşa kalmanın ürpertisi hafızamın unutulmayanlar arşivinde bir numarasın biliyor musun? gölgeme bile kaçamayacak kadar yorgun ve suçluyum... gökyüzünü sevemedim mesela ya da bir çocuğun ağlayan yüzünü tüm bunlara pastel boyalarımın arasından çalınmış maviliklerin ben de açtığı derin iz miydi sebep? sanmıyorum sen de sanma.. küçük bir alışkanlık senden vazgeçememek. bir akşamüstü dokunduğun duvarları sevmeme konuk olursan belki kışı yolcu eder baharı müjdelersin sevgili... |