kan kaybıgit desem sana metruk bir evin son kiracısı olarak kalmak zor gibi duvarlara ilişik tüm çivileri batırırım kan oturmuş damarlarıma öyle bir kramp ki; dinamitler döşeniyor arsız vücuduma.. dilimin pervazına tünüyor ardıç kuşları ruhumdan çıkardığım kabusların zenginliğine baş kaldırıyorum gözlerimin feri sönüyor giyotin kılıklı insanlar arasında.. meçhul sokakların müdavimliğini üstleniyorum. sessizliğin sesi yendiğini görünce basıyorum istifayı. dilin yetmediğine ver cinnet arası düşüremediğim maskelerin ölümünü öpeyim yazmadım henüz seni.. us’uma sığmayan tenine giydirdim yusuf’un gömleğini.. tüylerim diken diken gördüğüm asuman.. tanık olursan taşların ağladığına hatırla beni tam da o an son sözümü işiteceksin şiirlerim, bir sende yaşadı kan kaybını veba kaptı harflerimin oncası. ne istersen olurdum ya unut git(sen) sevdiğim unut git(sen) sevdiğim o şarkıyı.. |
ve,
sessizliğin
sesi yendiğini görünce
basıyorum istifayı.
çok güzeldi:
seslerimiz afiyetle yeniliyor,
ahraz kalıyoruz davasında hayatın
erteleniyor, çiziliyor üstümüz
bir çakımlık ateş gibi
söndürmeye uzanıyor
hiç olmayan elleri!
bana şiir yazdırdı, anlamlı şiiriniz
tebrik ve sevgilerimle ..
glenay tarafından 8/29/2013 1:30:53 PM zamanında düzenlenmiştir.
glenay tarafından 8/29/2013 1:34:45 PM zamanında düzenlenmiştir.