Şair Bozması BiriyimBir gün tozlu raflardan iner mi karalamalarım... İmzası ilk aşkın suskunluğuna atılmış yazılarım. Ön sözünde ismi bulunmayan bir çıkmazım... Keramet sende zannetme , şair bozması biriyim... Ruhunu aldım , ben bozdum huzurunu , sevdim İçine aşk tohumunu düşürdüm , göz bebeğindim... İlk dokunuş bir gönle , ilk öpücük heyecan içimde... Suçluluk duygusu bilme diye , ellerim ellerinde... Hasret çekmezdik , bilseydik sever miydik ? Sevdik diye bu kadar dert içine niye girdik ! İmkansızdı madem çıkmazı niye zorladık? Uçsuz bucaksız aşk bizdik , şimdi kayıp düzenim... Yıllar geçti gitti , sevdiğim zannettiğim kadın... Şimdi seni görsem aynı duyguları mı hissederim ? Kimleydin bu güne kadar , kimin omzunda uyudun ? Kimin gözlerinde söndürdün gönlünün ateşini... Hiç mi özlemedin tenine dokunan ilk erkeğini ... Saçlarını örgü örgü göremedim , yıllar büyütmüş seni... Gördüm , avuç içleri yumuk parçanın suretini... Adını koyduğun , kızımızın ismi ile uzun yaşar dilerim... Senden sonra mı ? çok sürmedi kapılarım kırıldı... Sevmeden yaşasa mutlu olur mu insanoğlu ... Ne kadar dayanabilir ki acıya müptela olsa bile... Bir gülüşe kapılıp unutup gittim sensizliğimi... Teslim ettim geçmişe , karaladım durdum sessizce... Bilmedi kimse , üzerine alındı gelip geçtiler sadece... Zamanı gelir durulurum bir gün bende , öylece... Sen mutlu uyu , yasla başını , dert bilme düşlerimi... Tozlanıp eskimiş şiirlerimin kıymetini , belki anlar birileri... Yunus Özkan 29.07.2013 00:50 |