//Neden SONRA.//
...
Dünyanın bağrına bıçak sapladım; suçumun karşılığını bulamadılar... . Benim kirpiklerim gözüme değil,yüreğime batar! o sebeptendir ki... ne zaman nemlense gözlerim, yaş gözlerimden değil, yüreğimden akar!. . Hele uzadığında yalnızlık... yağmadığın da yağmur, ötmediğinde kuşlar, vermediğin de binbir rengini güller... sevmediğin de aşık maşuğu, vuslata çeyrek kala koptuğun da kıyamet! daha yapacak çook şey var can’cazım... . Saplandığında hıçkırık gırtlağa... içine içine konuştuğun da lügat. sus-pus olduğunda balagat, ortalık alabildiğine kaldığın da hortlağa. kime anlatırsın ki... dil bilmez bir yığın kalabalığa... . Ve neden sonra... bıçak gibi saplanan yalnızlığına, muhabbetine katık ettiklerin dönsün, kimsesizliğinin ışığı bir sönsün, yansın yüreğinde ki ay’dınlık... işte o zaman ağız tadı ile gül... nasılda açtı,boynunu düşüren gül, sevdadan dem vuruyor bülbül, bak nasıl yeşile dönüyor eylül! . yunus ça./ |
Sonra düşündüm de
Aslında yalnızlıga terkedilmek iyidir,
çünkü; sonu güsel yollara çıkar.
yine değerli bir kalemden harika bir şiir okudum..
daim olsun.
Kalbi duam ile..