Açık seçik ortada olmak korkutur insanı bazen.
Bazende korkun cesaretini kışkırtırya.
Kanter içinde kalarak kaçmak yerine.
Boncuk boncuk terleyerek.
Üstüne üstüne gidersin ya her şeyin.
İşte o an en kuytularda saklanmış duygular.
Şahlanarak kalkar birer birer ayağa.
Yağmur sonrası inadına fışkıran gül goncası gibi.
Çılgınca çılgınca açar gök yüzüne meydan okurcasına.
Bazen damarlarından akan kanın akışını hisseder.
Yüreğini çılgınca tarifi imkansız duyguların.
İstila ettiğini düşünürsün ya.
İşte o an sanki tonlarca rakıya teslim olmuş miğdenin.
Beynine açmış olduğu savaşla matiz olusun da.
Tüm duygularını kaybedersin ya.
Galiba şimdi ben böyleyim.
Tarifi imkansız duyguların esiri oldum.
Nedenmi...
Bilmiyorum.
Sence?
Evet galiba....!

Emel Bayrak

21 eylül cuma 2012