Kent 8-Nurcihan h)Ankara
.
Tuğçe kim? dedim anam “kim olacak” dedi, Nazire’nin kızı “-Nazire?” “-her gün beni buraya getirip, bekleyip götüren Ankaralı” .. “melek gibi insanlardı” “-Ahh Ann Ankara?” kazadan altı ay sonra gidebildim evlerine yakın durakta beklemekti hedefim erken olduğu için Gençlik Parkında eğleştim.. ıhlamur ağacı kapılmıştı, karşılarda bekledim güle oynaya mutlu kızlar oğlanlar, olur olmaz şakalarda gruplar, olur olmaz şakalar kahkahalar uzaktan uzağa gelip giden Nurcihanlar biri bana doğru geliyor Nurcihanlı adımlar.. evet o.. yemin ederim o üstelik bana doğru geliyor saçları rüzgarla oynaşıyor, neşeli gülümsüyor koşup sarılacağım, dizlerim tutmuyor ıhlamur altındaki ona, O ıhlamura yürüyor, tokalaşmıyorlar, oturuyorlar ne kadar geçti bilmem, ben öylece kaldım, ertesi sabah erkende soluğu orada aldım öğleyin geldiler, bu defa mor giymiş, kalakaldım gülüm derdim ya yeşil, pembe giyerdi canım başka renkler de yakışırmış ona, geç anladım onlar gider gitmez işyerini aradım, “rapor” almış “sözlüsü kazada ölmüş, kız aylarca hastanede” yatmış “şimdilerde işyerindeki bir gençle nişanlanacak”mış “talihsiz kız” “ölümlerden döndü” dualar almış, “şükür” dedim.. benim gülüm yuva mı kuracakmış onbeş yaşında Tuğçe kim Nazire kim Nurcihan Nerede Kaza olalı onbeş yıl oldu Aah ah Ankara |
BAZEN EN KARA
KUTLADIM