İSYANKÂR SIZIİ ltica ediyorum düşlerin diyarından Nerelere göç etsem, ne zaman kanat çırpsam… Hüzünler pişman olup vazgeçse kararından Güneş doğar mı yine, masumca bir göz kırpsam Tez gelir mi mutluluk daha yakın yarından S insice girdi kana keder denilen illet Baktım ki çaresi yok, şifası Yaradan’dan Dediler mutluluğu her daim aşkla zikret, Vazgeçmiyor bir türlü huzuru er geç tadan Dedim ki benim için tek nefestir ahiret Y ardım et son çığlığım, rüzgârların hayrı yok Savurmuyor fırtınam mazinin tortusunu Saplanıyor göğsüme zehir zemberek bir ok Yık artık ne olursun efkârın yontusunu Üfle ey nefes üfle, ruh bedene gayrı tok A ğlayan duygularım süzüldü yanağımdan Aklımın kelepçesi kilitlendi geceye Çırpınan özgürlüğüm kurtulmadı ağımdan Prangalar takıldı her söze her heceye Ve taştı vakitsizce hüzün kan çanağımdan… N e beklersin ey bahar neden açmaz güllerin Sararan yaprakların çıtırtısı can yakar Ne zaman başlatacak hayatı sümbüllerin Ömür ummanı artık bucaksız suda akar Hazanın ateşinde uçuşacak küllerin… K ırılan cam yüreğim ufalandı ellerde Söyle ey nankör hayat adaletin nerede Sürüklendi umutlar boğuldu can sellerde Söyle ey ıssız gönül kefaretin nerede Parçalandı hakikat yalan esen yellerde… A y ışımıyor şimdi ruhum geceye tutsak Hükmü verdi padişah mühürledi fermanı Yazmış ki artık bana huzur ve sevda yasak Çözüldü hayat bağım kalmadı hiç dermanı Tek bir gecede sardı kara saçlarımı ak R uhu ele geçirdi isyanım kâr etmiyor Kulağım İsrafil’de, kıyamet ezgisinde Tahtına yerleşince hüzün kolay gitmiyor Kayboldum direnmeden hayatın yazgısında Ve anladım ki cefa kalpte çabuk bitmiyor S on gülüşüm var hani unuttun mu ey hayat İnsanlık gömülmeden, masumiyet ölmeden Parıltılı bakışlar nasıl matlaştı heyhat! Toz pembeydi hayaller ruhu bine bölmeden Kaybetti birdenbire renklerini kâinat I ssız, yalnız bir kentin çıkmaz sokaklarında Arıyoruz sevgiyi define arar gibi Ağaçtan medet uman kızın adaklarında Bağlanıyor ömrümüz yarayı sarar gibi Kenetleniyor sözler an’ın dudaklarında… Z aman, ört üstümüze boz renkli toprağını Kefensiz gömüldük biz, duasız ve ağıtsız Beyhude yere dökme ey hazan yaprağını Yazıldı kaderimiz kalemsiz ve kağıtsız Ördü hüzünden düşler müebbete ağını I slanıyor ellerim ne olur yağma yağmur Üşüyor sözcüklerim, şiirlerimse yasta Boş kalan çerçevemde anılarım da mahmur Küf kokan harabemde hatıralarım hasta Kalpte isyankâr sızım, ruhumda sarhoş gurur… Seda YÜKLER |
Kefensiz gömüldük biz, duasız ve ağıtsız
Beyhude yere dökme ey hazan yaprağını
Yazıldı kaderimiz kalemsiz ve kağıtsız
Ördü hüzünden düşler müebbete ağını
Haz alarak okudum değrli şairem büyük bir emek var şiirinizde gönlünüze bereket, saygı ve selamlarımla