Sen, göğün alnına astığım Elif Damarlarının ’nun’u çatık, kanlı akışı ürkek Mimli dilinde kifayetsizliğin lâl Bir ’vav’ kadar uzaksın ömrüne Bir ’es’ kadar yakın gözlerine...
Yüreğin kanar mı Elif, ağlar mı gözlerin Başucunda sakladığın anılar anlatır mı yetimliğini Hoyratça eser mi delifişek rüzgâr Arafta bekler mi gül kurusu umutlar, g/özler mi ruhunu Gamzelerine üşüşür mü milyon kere gülücük Bana öyle çaresiz bakma Elif Yanıt/sızım
Mühürler tümcelerimi kan kusan yalnızlığın Çabaladıkça daha da batarız zifiri karanlığa Hayat bağlarımız zincirlendiğinden beri Sömürülür bulutların şah damarına asılan masumiyet Ağlar mı dersin ha Elif Düşer mi saflığımız saçlarımıza damla damla Zülüfünün teline canımı verdiğim, Haydi gel, tutalım gökkuşağının al rengini Sakın Sakın bırakma elimi Sensizliğin kirli çukuruna savurma beni
Elif elif bakma öyle d/üşüyorum Harabenin küflü duvarlarına yazılı özlemin Efil efil esiyor gözlerinde acılar
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Elif şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Elif şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
her gün yalnız
tebrikler iki yüreğe de