2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
984
Okunma
Dedi ki
Karanlıkta yürümek gibi hayat
Burnunun ucunu görmeden
Kafayı musibetin duvarına çarpmaksa
Bir hayalin gerçeğe dönüşmesi
…
Akıl zifiri sırlara kilitli ha çözdü ha çözecek
Ya da çilekeş yalnızlığa gebe kalacak
Kalp kafesi içinde hatıraları gizler
Tüm sırlar toprakta manasını bulacak
…
Dedi ki
Gittim kaç kez dönmemek adına yeminle
Döndüm yine de bir çocuk kadar üzgün ağlamaklı
Şairlik denen kürkçü dükkanında
Beş para etmez kelimeden kürkümle
…
Kefaretim gülmemekti üç beş gün
Fazlasıyla ödedim aklımı yok sayarak
Fırtına öncesi sessizliğim de fırtına
Küskünlüğümü izzetime yedirip
Kalemimden kara kara akıtarak
Dedi ki…
Ağlıyorum kimseye sözüm yok..
Son sözüm bu…
Cevap Yaz