Kapattım gözlerimi Dicle'nin karanlığına...
içim fırat boylarına sığmaz darda
hüzün başı doruklarda azıksız yol almış evim yoktu mekansızdım elimde geçmişin divan sazı tellerinde yanık bir türkü derinlerden gelen mavinin ışıltısı yakar gökyüzünü usulca sigaramın ucunda telvesi kana düşmüş acı kahve hoşça kal demenin zamanı mıydı gözüm geceler karanlığın izbe yosmaları hani yağmur başlar susarak şiir getirirdi ay başıma bela gölgelere dokunmadan toprak kırmızı geceler saklar devrin çocuklarını ben uzaklara insancıl türküler söylerim fırat boylarında yakamozlar kayıp ay karanlığa kin besliyor içim kansız ağlıyor uyan ölüm gözlerim devran hızlı dönüyor gitmek lazım sevdalı mahşer uzaklara sırtım kambur, dertli ağırdır yüküm kısmetsiz miyim ne niyet aklı bulandırmadan eşelemek lazım topraklı yosunları temizlemiyor su günah izbelerini kapattım gözlerimi dicle’ nin karanlığına utanarak. Sermin Çınar/İzmir şiirime ses olan gönül dostu Nebiha Muradı yüreğine selam olsun.teşekkürler |