utangaç huzurDışarıda kavga var Dışarıda savaş Ben bahar büyütüyorum göğsümde Rengarenk çiçek Ve huzura açılıyor içimdeki odaların camları Nereye baksam bu camlardan güneş Nereye baksam aydınlık İçimde küçük insanlar var gölgelerini süpüren Sonra giden Fazla üzülmüyorum Ahmet Televizyon izlemedikçe Utanmıyorum da Kapımı çalmadıkça çıplak gerçek Nüfustan düşenlerin ve hastalananların Haberlerini vermese telefonda Ölümü bile unutacağım Hatta daha sık arayacağım annemi Söylemiyorum ama nedenini Kaçak oynuyorum biraz Ağlamasın diye Göğümü kuşatan kuşların Tülden kanatlarına salıncak kurup Yıldız kaydırıyorum dilek merdiveninden Sönmüş yanardağ eteklerinde büyüyor Yediverenler Güzeller Çok güzeller Ben artık şehir içi yolculuklara çıkıyorum Ahmet Yormayacak kadar kısa, telaşsız Ve bakmıyorum garların yüzüne Şehirlerarası otobüslerden |
Kendini yeterince acıtamadığı için, utanan diyorum
ya da ters akışlar içerisinde hala nasıl yüzebiliyorum, boğulup gidenlere yazık değil mi
kahretsin beni kahredecek olan diye..
Yok, saçmalamıyorum, (bana pek makul geliyor şu an bu sorular)
şairi geçtim, şiir ile sohbetim.
Çok güzeldi.
İçten tebriklerimle deniz-ce .