güya devleriki hayat arası volta atıyorum kelimeler çamurhane dilim her dışarı taştığında biraz daha batıyorum diğerlerine çocukluğumu bırakıyorum altından kalkamıyorlar güya devler!.. şehrin despotlarını yutamıyor artık toprak her kayıp ağacın gölgesinde betona emanet ettikleri kirli ayak izleri sıkışıp kaldığımız ampullerin patlama zamanı geldi çığlığımızı yutturmanın da!.. cevabını veremediğiniz bir soru değil ya da dağda avladığınız keklik sessizlik tüm külleri yuttu ve savurdu mermer yüzlerinize!.. biz kafamızı elimizi gözümüzü ciğerimizi mürekkebe daldırmayı bilirdik bilmediğimiz biber gazıydı onu da sayenizde öğrendik ve pardon bir teşekkür limonun faydasını da!.. |
kaleminiz hiç susmasın kutluyorum saygılar sunuyorum..