hüznün rengilunaparka uğramayan çocuklar büyümüş kalp kapıları boş boş dönmekte topraktan süzemeyen sufiler danışırlar küçük cümlelerin peşinde yıllarını harcayanlara ve cevap bulunmaz hiç yaşamın anahtar deliğine sokabilecek.. avuç avuç kinlenmiş gümüşler parlatılır onlara yakışan ellerde gözlerde, yüreklerde.. ser dik dolaşan alnını secde niyetiyle basan olur mu sandın ah be kadim dost tam da burda çok yanıldın!.. hak yalana dolanan bir yumak hangi kedinin önüne atsan ciğer niyetli bakıyor işte.. hep soldan bekleme sağdan da gelir sessizliğin sesi işte en büyük darbeyi ordan alırsın ayağa kalkmak bir kenara gözlere düşen çölün serabı olmazmış bilesin.. ti-ye almaktansa veya imgeye boğmaktansa şiire daldır hüznün rengini aklanmasa bile okundukça utanır belki... |
tebrık edıyorum