yüreğimde biriken
zamana gömülmüş
o kadar çok
küçük yalnızlıklarım var ki;

refize edilmiş bütün
duygularımı temizler,

hayatın her çıkmazını
öfkeye eğilmeden kurtarırdı.

bazen beynimde vızıldyan
günlük kavgaları ayıklar

sabaha temiz çıkarırdı
kıstırılmış duygularımı

ruhu asil olan insanlar
bence gizli kalmış güçlerini
korkulara yapışmadan keşfedebilse,

acı kendini belki bir gün
unutacak kıvama gelecek.

sevginin bayrağını sıcak
samimi duygularla titreten
insan sayısı her geçen dakika
azalıyor gözlerimde.

yazık ! ihanetin odalarında barınan
sahipsiz şeytanlıklar
çarpışıyor kulaklarm da.

küçük elleriyle annesinin kucağında
havaya mutluluğun resmini çizen
çocuklara ağlıyorum
bu tatlı yalnızlıklarımda.

oysa ki; bir zamanlar
ruhumda çağıl çağıl akan
sevgi şelalesi ne çoktu.

şimdi ortalık bahane bulvarında
kendine ateş arayan çakallarla dolmuş.

yılan sütüyle beslenen
meyhane atıklı tiplerin
adaleti öldüren sarhoşluğu

evlere ağıt düşürdükçe
geceye pazarlanmış
zavallı kızların çığlığı vuruyor
içimde ki sabrı.

ölüme yenilecek beden sahipleri
aklını nefsiyle kullanmayı
bıraktığı gün ben;

küçük yalnızlıklarımı
özgür bırakacağım
bu çürümüş hayata inat.