GİTME/YE GÖRYeter ki gitmeye gör Öyle kolay, öyle çabuk silinir ki Önce parmak Sonra ayak Sonra ruhun izleri En önce kokun silinir Sinmiş çarşaflardan, giysilerden, odalardan kimse farkında olmadan İlk zamanlar sıkça anılır adın Sıkça geçersin akıllardan Yüreklerde hiç dinmeyecek sanılan yakıcı bir acı olursun Sonra sönersin zamanla içten içe yanan bir köz olursun "Hayat bu" denir "Hepimiz aynı yolun...." Ve en önce Acısı en çok ve en derin olanlar tutunur Çünkü en çok onlar itilir hayata. Hayatsa Yaşattığı en çaresiz acıyı Sunduğu güzelliklerle affettirir hemencecik. Hemencecik sarıp sarmalar kendine tutunanları. Hayat gidene ihanet edip Yaşattığı varlığı yok eder hemencecik Sen yeter ki gitmeye gör Öyle çabuk ve öyle kolay silinir ki izlerin Hiç olmamış gibi savrulur gider Bir zaman ateş olan küllerin. O yüzden sen gitme, gör |
Hikmet YURDAER