AYNah ilk bakışım değil ağlarken kendi yüzüme aynada ağlayan ben yansırken bana ilk düşüşüm değil kendi gözümden yaşımla beraber zayıflığımın ellerinde kemiklerim çatırdarken ilk lanet okuyuşum değil çaresizliğime ve güneşe ilk düşmanlığım değil nasıl doğabildiğini sorduğum sabahlarda anla nedenini yanağımın kenarından düşmemek için tutunan gözyaşımı elimin tersiyle silerken ilk küfredişim değil: gözüme de yaşıma da... ey sevgili sen senden öğrendim kendimden kaçtığımda çocukluğa sığınmayı o yüzden gömdüm çocukluğumun koynuna/kanyonuna yüzümü döndüm kendi içime bir ’vav’ gibi ne affettim kendimi ne de esirgedim kendimden sözümü cezamı kestim cezamı çektim içimde ordan ayrılırken biliyordum bir ’mim’ koymalıyım bu öyküye ve bir an önce yol bulmalıyım tözüme şimdi bu baktığımda kendimi görmediğim sırlı dünya kırılıp paramparça dağılsa da toplayıp bakmayacağım yeniden görmek için ’ayn’ıma. |
bu baktığımda
kendimi görmediğim sırlı dünya
kırılıp paramparça dağılsa da
toplayıp bakmayacağım
yeniden görmek için
’ayn’ıma.
__Ayn(göz) sadece gözler mi ağlar? değil yürek de ağlar; İnsan içindeki sarmal veya çıkılmaz hal insanı derin etkiliyorken şiiir yoluyla, farklı söyleşilerle dil aracılığıyla dışarılara hucum ediyor ve şiir sanatı veya görsel derinliğiyle çok boyutluluğuyla da dışavurumlardır. İyi ki şiir yazmak gibi bir uğraş vardır çünkü insan iç sıkıntılarını sayfalara dökerken içten bir nefeslenmektir bir bakıma...
"Vav! İnsan vav şeklinde doğar, bir ara doğrulunca kendini elif sanır. İnsan iki büklüm yaşar, oysa en doğru olduğu gün ölmüştür!" derken birileri ne doğru söylemiştir keza bir hayatın doğru tespitleri...
"ey sevgili sen!
senden öğrendim..."
Evet, heybetli kayaların gölgesinde yalnızlığı öğrenirken , karanlıklarda mum ışıkları arar gibiyiz; ve ne çok yalnız ve sıradan yaşadığımızın farkına varıyoruz... Elbette, şiirler insanın düşündüklerinden çok yaşadıklarıdır veya yaşadığının yansıması...
"şimdi
bu baktığımda
kendimi görmediğim sırlı dünya
kırılıp paramparça dağılsa da
toplayıp bakmayacağım
yeniden görmek için
’ayn’ıma."
Gözlerimize bakmamak da bir cinayettir; usanıp bıkmaktır kendine, oysa insan bir hazinedir umutsuzluğa kapılsak da, çaresizlikten kıvransak da... Doğmak ile ölmek arasında sadece bir çızik vardır! ya ötesindesin ya da berisinde.
Sevgili şair; yürekten selamlıyorum sizi...