-Söz nahiv ve naifse, kim kaldırır yayından...-
***

Oku, dur, bir nefes al; düşün cin ile insi
Soyut boyut üstünde devinmeden dem a dem
Öğren de gel ey âdem karşı ya da hemcinsi
En inceden, her şeyi biliyorsun sen madem
Gönüllü veriyorum al önceden her şeyi
Bırak yalpa yapmayı kır artık kır şişeyi
Yeter ki olma sinsi


Ha, bu diyar sizin mi; sokaklar evsizin mi
Yani bizde olanı ç/alıp götüren cin mi
Malı, mülkü yüklenip dışarıya taşıyan
Söylesene acaba deve-cinsi hecin mi-
Kerkenez mi uçuşan cesetlerin üstünde
Şühedayı yok sayan yoksa ak güvercin mi



Bak her yerde milyonlar zor ile hep maişet
Kavgasında yaşarken biz dağların ardında
Düzlüklerde meskûnuz, sıkma kendini, gevşet
Desek ki; bağlandığın şu ipi kopardın da
Bu iskândan kurtulup koştun mu yokuşlarda
Uçarken nefes almak kolay mıdır kuşlarda
Sükun ile tarif et


Yok, diyorsun anladım, sesleri arşınladım
Çınlayan gök kubbeye kendimi ışınladım
İri kuşları gördüm yapıyorken aşiyan
Yaklaşıp yanlarına kanatlanıp vınladım
Durumu gözlemlerken dik setlerin üstünde
Çok irtifa kaybettim; gidiş tersti, anladım


Oku, içten gelerek has şiir et bizi mest
Her sözü hançerenle getir ta ciğerinden
Biraz hikmet öğrenip dolaşalım az serbest
Bakınıp çevremize nefeslenip derinden
Geçmiş gibi olalım hemhal olurken şevkle
Yâr ile, yâren ile...; ey zaman bizi bekle
Tut kaldır, etme bedmest


Zaman şahitlik yapar anbean belgeleyip
Taşırken hiç yorulmaz iyi, kötü eleyip
Bu süreçte durmadan yaraları kaşıyan
Tarihi gerçekleri yalanla gölgeleyip
İnsanı yanıltana sen hâlâ “çok üstün,” de
Bir tutam ot uğruna kuzu gibi meleyip


O kulvarda dolaşma fırlar oklar yayından
Teğet geçer hedefi bakanlar olur şaşı
En taze sürgünleri kesip kurut kayından
Yalnız her şeyden önce yapmalısın hep aşı
Bütün ormanlarında en genç ağaç dallansın
Ergenler kâm alarak dallarında sallansın
Zevkle, dünya payından

***
-Gına geldi bireyin “sövgü” ve “hayhay”’ından...-