Vur gönlüne mızrabı ebedi titret, dur/ma/beyinci
Kulaklardan çok önce ses üstüne ses binsin
Ruhu sarıp sonlansın
Yeter mi?


Bir uğultu ezelden bir toslama ebede
Dalga dalga dönerken ve çarparken engele
–Doğallığı kaybeder...-
Yapaylığa özenen
Canlı, cansız demeden içimde karşılansın
Aşk ruhları bayıltan eter mi?


Bir anda yaşlanarak tekrar gençliğe dönen
Yirmisinde bir beden yirmilik mihmandarca
Bir ebedi yapının kapısının önünde
Törenle karşılansın
Titremek sıcaklarda ve soğukta damlamak
Ter mi?


Elde su, suda zerre, nurdan gelen bitimsiz
Vefa, sefa ve şifa üç sıralı yudumda -tek adla- iştah ile
Ağızda çalkalansın
Onca zaman içinde yığılan dertler gibi
Günahlar bohça bohça taşımakla biter mi?


Damlalar çarpışırken sonsuz yağmur haznesi
Dolsun yer kurnasına kırk gözeli pınarın damarları
Göz göz sulansın
Kaygılar bir anda yok olup da gider mi?


Ses ver sesin içinden seç, süz gönder bir müddet
Şiddet, hiddet dindirip içten içe usulca
-Ya da hızla- sonsuza dek dolansın
Çınlamalar kulakta yiter mi?


Nefisler her solukta billur gibi olukta
Dünya üstüne dünya ardılıyla geçerken bilmeden dur/durak
Ve Burak çok mübarek birazcık soluklansın
Ve desin ki; ey ulu ve her şeyin sahibi
Sen
İyiyi ve kötüyü kılıç ağzı üstünde dengeyle hak kılansın
İnsan, insansa eğer bitmeyen bir huşuyla
El açarak içerden
Aşk ile “hu” der mi?


***
Vur rüzgârın teline tezeneyi vur aşkla
Titreşirken yürekte
Aşk düzene girip kulakta yankılansın
Taş dillensin, sönsün ateş...
Bir doğsun üstümüzde batmasın artık güneş
Ta ki gezen, yüzen ve uçan o meydana toplansın
Haklı haksız kim ola hak ile yargılansın


Yeni can, yeni heyecan yeni baştan tertemiz
Yüklenip damarlara
Emir gelsin;

-”Yaşamaya başlansın”