yüzleşme
kıvrılan sakalına vurdum mızrabı
korkunun adına, bir adım daha uzak her neden namı şiirlerde kalan en gecenin yarısında ben.. mercimek tutan topraklar kana susayan mısraların durağı yiğidin dar ağacına az gelir ölüm bu şarkının nefesi su kuruyan dili; bir bana mı günah? yüzleşmenin vaktidir can bıraktı yaşamak dün sevda hüzün aynı dolmuş durağın da yolsuz icinden atmadığı umut ve hala kayıp düş() lerinde vakit biliyorum şimdi aklıma gelmeyen aşkı ağladığını cadlerin ıslak şehre yağmur vurmayan bulutun semada vaksını nasıl dı yine aynı bırakılış mı? var olmasından utanırcasına, böyle misin ey inkar.. kimse yok değil yalnızlık, o kalabalığı istemeyen SADECE den kısık cığlığım TEK mısralar ve ben ’’’’ SALI ’’’’ günlük karan |