Dijital Dişiliğin Yansıtırdı Hasretihayrettin taylan damlaların sayacı durmuştu vebalin evinde artık yaşamanın sahnesindeydi çıplak gerçek artık kendimle rolsüz oynamanın sözsüz yazgısıydım artık senden bir eserdim giyinik arzularını oynardı erkekçil mayınlarım nefsin sınırındaydım, sen aşk sınırının ötesinde bastırılmamış duyguların patlayış deminde bir yanım senden, bin yanım benden koptu bu yüzden , yüzünde yüzen kalışın yaşanma adılıydım bu yüzden, özünde kalan sevilişin can tamlamasıydım bu yüzden şulende erir, gülünde açılırdı bahtım 2… damlanın anıtını yapan vicdanımın şehriyim yalnız benim okuduğum yazıtların vardı yalnız benimle yazılan anların vardı içimde kalmışın felsefi bebeğisin, ilim kucağında ariflik salıncağında büyürdün gereksiz alevlerini sunan perinin ,perişanlık şanında kurtarırdın s’on dersindeydim bunca acının sözsüzlüğünü okurdu mecalim seni ne kadar yaşadıysam aynadır kaderim mutluluk acıyla çifleşti/ huzur ortadoğu gibi şimdi bu yüzden sen aşkın kudüs’üydün bütün kutsallarınm senden toplandı bütünden bir ’e kadar sen olduk , sen kaldık 3. hislerin cenini büyüdü içsel çocuğum sen diye muradıma eriyişin erkinde terk ederdi tadın varsın diye aynanın aynısıyla yüzleşme takviminde dökülürdü uzaklığın seni t’arardım yüklemsiz cümlenin cemaline seni s’arardım devrik kayıplar kentinde umuda yoğunlaşma teşbihlerimde yansırdı gül yüzün egonun tesbihini çeken kendini bilinmezlikten kaçtım beni senle çarpardı çarpılmışlık her şey ancak kendi özüyle denklemlik belliğime kadar dolmuştu yalnızlık gayrı senli rüyaların ilmiyim, sırlar arenasında gayrı senli sevdanın filmiyim özlemler bulvarında gayrı seni yaşamanın sularındayım berraklar şahitliğinde gayrı senden öte, senli benden öte bir yarin yerindeyim |