duygusal h’anların sevgi b’ekçisi
hayrettin taylan
türk şirinde ilk ve yeni tarz… Letrik Tevriyesel tarz( letrizm harfçilik, tevriye, ikiden fazla anlam) m’analarımın ç’oğuludur istenç duruşumda durulanan gerçek t’ene s’arılı s’özlerin sayfasındadır, uyanışımda direnen mercek y’anılı bir türkünün s’azındadır gelişinde saklanan tümsek d’üşünüşün s’aklıdadır s’özden ırak g’öze yakın b’akışmak boğuluyorum sensizliğin sularında, yutkunuyorum yetilerini imlasız yalnızlığın cümlesinde b’ağlılığımı b’ağlıyor b’ağlaç ki çağırıyorum aşktan önceleri, ağlıyorum severken ağlayan seni susuyorum sudan önce, ıslanmış vicdanımın içinden geliyorum sana iklimleri s’avlı s’özlerde olan gönlün s’ayracında içiyorum hayranlığının ayranını p’usuya düş, ruha güç, seviye gizil, sensizliğe n’edim oluyor sevgi t’utkularım kendi direncinde eriyor, bensizliğe ma’arif oluyor sevi k’al’i’bresinde özetlenmiş yarınlar yanıyor, külleniyor sevi unutulmuş umutların ummanında ıslanıyor usumun gerçeği y’ansık karanlığımızda gürgen gelecek uzanır huylarıma t’ansık k’adimlerimizde sürgen zaman uyanır ruhuma örselenmiş demlerin seyrinde bitkin keyifsizlik sarılır hüznüme s’onsuza ekli kişilik eklerinde çürüyor, hayfın dönencesi gönlüme duygusal h’anların sevgi b’ekçisi gibi üredim m’anaların kucağında hüzzama alışmış aba telinin ruh emekçisi gibi eridim m’anaların sıcağında aşka çocuk kaldım sevmeye kocaman adam seni beklemeye dev bir gelecek |