hakikatin t’arafıyım kirli benlikler arasında
hayrettin taylan
kalbim çok anladı, çok sızladı da ama o kalpsiz anlar mı ki? doğru imlası ve s’iması seninle başlayan aşkın tümcesiyim güz ‘ el’sin diye ve’da’lar ayrı yazılır , g’ayrı kaldığımız aşk kitabında söz’el’sin diye ezberledim b’akışlarını, aşka k’alışlar kitabını tüz’el’sin diye kişiliğin çekiminde s’akladım zevklerin mevsimini metaforlar, mecazlar, benzetmeler, sembollerin özetinde okudum kaderini bir arenanın ney’inde ç’alındı yaşamın benzeşim duruşu bir arınmanın suyunda arındı ,labirent, esra’r’engiz hayatın ufku bir mücadelenin d’elinmiş umudunda başladı yaşanırlığın düğünü bir kör’düğümün d’ününde saklandı yaşamanın aşina imkansızlığı bir bilinçaltının filtresinde temizlendi algımız, aşka çağrımızın sızısı bir benlik arıtılmasında duruşumun olgusu seninle sevdaya baki bir hatırlayış metafiziğinde, fildişi kulemden gördüm s’onsuzluğunu tüketim sınırında, sinirlerimi seninle yenileme mecrasıyım hay’atını koşturan güz”el” yarınların yar y’olcusuyum hak’kında d’aha y’akındır suyla yıkanmış huyda aynı b’akışa farklı özneler tüketmiş sosyal algıdan arınmışlık yüklemisin aynı m’ananın çocukları gibiyiz ;ama m’analarımız her yarde farklı ahlaki yargıların gerçekliğiyle bağdaşmadığı çözümsüzlüğün aşk arısıyım bal ile valsını tamamladım çiçek özünden , aşk t’özünden beyne’lmilel t’arafım, hakikatin t’arafıyım, seni sevmenin arifiyim |